Al ongeveer een jaar ben ik bestuurslid bij For a Change, mag ik de talenten die mij gegeven zijn inzetten om ook een klein beetje bij te dragen aan al het geweldige werk wat plaatsvindt in Kwanjana. Ook al heb ik nog niet de gelegenheid gehad om daadwerkelijk in Malawi op bezoek te gaan, toch voel ik veel verbondenheid met de veldwerkers, en met de hele stichting. Dankzij mijn vrouw heb ik kennis gemaakt met For a Change, ze vertelde me alles wat ze had beleefd en gezien in Malawi. Zo raakte ik ook stap voor stap betrokken bij de stichting. En naast dat we iets kunnen doen voor de mensen die in armoede leven, is het werk ook telkens weer een spiegel.

Zoals al vaak voor mij gezegd is, in Nederland hebben we enorme ‘rijkdom’ vergeleken met Malawi. Rijkdom die zich vooral materieel uit. Als ik om me heen en naar mezelf kijk, dan zijn er ontzettend veel ambities die we (moeten) willen bereiken. Maar dat leidt ons al gauw af van ons doel hier op aarde, leven in afhankelijkheid en tot de eer van God. In Nederland vind ik het vaak maar lastig om te bedenken wie we kunnen helpen. Al gauw denk ik: “hier zijn mensen voor die deze persoon veel beter kunnen helpen”. Voor een dakloze is er toch een opvang, voor de mensen met te weinig eten is er toch de voedselbank, enzovoorts. En dan is het ook nog eens lastig om achter een voordeur te kijken, wat onze naasten nodig hebben.

For a Change laat ons een stukje zien van wat het kan betekenen om mensen te helpen. Het is (lijkt) veel duidelijker dat de mensen in Kwanjana hulp kunnen gebruiken, en wat voor hulp. Het is ook geweldig dat we allemaal zo de mogelijkheid hebben om direct onze eigen welvaart te delen, die we ook slechts gekregen hebben. Maar tegelijkertijd is het ook een richtingwijzer voor ons leven hier in Nederland, midden in ons dagelijks leven.

Ook om ons heen zijn veel mensen die hulp kunnen gebruiken. Misschien niet eens direct in de vorm van geld of voedsel, maar juist in de vorm van aandacht en liefde, een goed dat steeds verder lijkt weg te zinken. Het is onze opdracht om niet ons “eigen voordeel te zoeken, maar dat van de ander”. En de liefde is een unieke gave die aan mensen is gegeven, niet aan een bedrijf, organisatie, of wat dan ook. De liefde is een bloem die, gebroken, bij ons is gebleven uit het paradijs.

Het is spannend om liefde te geven aan minder bekende mensen, aandacht te geven en te luisteren naar mensen, aan te bieden te helpen met een klus, een arm om iemands schouder te leggen (dat laatste tegenwoordig spreekwoordelijk natuurlijk). Maar iedereen krijgt de gelegenheid om iets van de ontvangen liefde uit te delen, en niet omdat wij in onszelf die liefde hebben, maar omdat “Hij ons eerst liefgehad heeft”.

Hopelijk krijgen we binnenkort toch de kans om naar Malawi te gaan, en kunnen we daar niet alleen zien hoe alle steun die de stichting ontvangt wordt omgezet in hulp voor de mensen in Kwanjana, maar ook iets leren van hoe we de liefde aan anderen kunnen delen. Zo God het wil.