Goodbye now, we shall meet again

‘Goodbye now, we shall meet again.’ Dat waren de laatste woorden die klonken uit de kindermonden van de kinderen in Kwanjana. Het raakte ons. We hopen dat er een moment komt dat we deze kinderen weer zullen zien! In Kwanjana… maar nog meer hopen we dat deze kinderen allemaal Hem mogen leren kennen!

Het voelt als een hele tijd geleden. We zijn alweer twee weken terug in Nederland. Het zijn twee verschillende werelden. Fysiek zijn we terug in Nederland, maar met onze gedachten zitten we vaak nog in Malawi. Wat kijken we terug op een onvergetelijke, leerzame, mooie en waardevolle tijd!

We weten nog goed dat we aankwamen in Blantyre. Geen idee waar we aan begonnen waren. We waren moe en keken onze ogen uit. Dingen van plaatjes werden nu opeens werkelijkheid. Mensen met emmers op hun hoofd. Mensen met hun koopwaar op en langs de weg. Fietsen die niet dienen om jezelf te vervoeren, maar om spullen te vervoeren. Overvolle minibusjes en motorbikes die overal tussen de auto’s doorrijden. Om nog maar niet te praten over de mensen achterop de vrachtwagens.

Twee dagen na onze aankomst in Malawi gingen we voor het eerst naar Kwanjana. Via de hobbelweg hobbelden we naar school. Af en toe met je hoofd tegen het dak of bijna bij je buurman op schoot, maar het mocht de pret niet drukken. Over de brug of door het water, je komt altijd aan de overkant. Op school mochten we meekijken en lesgeven in standard 4. We begonnen met een les over Nederland. Natuurlijk moesten er stroopwafels, dropjes en pepermuntjes geproefd worden. De stroopwafels waren heerlijk! De dropjes vielen niet helemaal in de smaak, maar werden dapper opgegeten en de pepermuntjes proefden naar tandpasta. Wat genoten ze van de les, en wij ook!

Onze favoriete les was toch wel armbandjes en kettingen rijgen. De kinderen gingen aan de slag met een hele voorraad aan kralen. De een maakte nog meer armbandjes dan de ander. Af en toe vlogen de kleurrijke kralen in het rond. Dan doken er gelijk een aantal kinderen naar de grond om alle kralen weer op te rapen. Met een lach op hun gezicht begonnen ze gewoon weer opnieuw te rijgen. Wat zijn de kinderen en mensen in Malawi dankbaar met hele kleine dingen! Daar kunnen wij nog veel van leren!

Na vier geweldige weken was het helaas tijd om afscheid te nemen van iedereen op school. Er werd voor ons gezongen en gespeecht. Ook kregen we nog een kleurrijke rok als cadeau. Toen reden we voor de laatste keer weg (voorlopig dan) en zwaaiden we tot we ze niet meer konden zien. Wat missen we al deze lieve kinderen en mensen op school! Ze zijn arm, maar toch zo rijk in het geloof, dankbaar en gastvrij. Wat hebben al deze kinderen een plek in ons hart gekregen!

We hebben gezien hoe hard er gewerkt wordt in Kwanjana en bij For A Change. Elke dag mogen kinderen daar onderwijs, voedsel en geestelijk voedsel krijgen. Bidden jullie mee voor deze kinderen, leerkrachten en al het werk dat in Kwanjana gedaan wordt?