Zien is nog geen beleven...

En, leuke vakantie gehad? Deze vraag kregen we vaak nadat we (Anjo van den Brink en Marjon Oostdijk) weer terug waren van ruim twee weken Malawi. Uiteraard is het fijn als mensen belangstelling hebben hoe je het hebt gehad, maar toch was deze vraag niet zo eenvoudig te beantwoorden. Want ja leuk? De armoede van mensen zien, en ervaren dat je zelf eigenlijk tot de, in materiele zin, de rijksten van de wereld hoort, is leuk dan het goede woord?

Zeker, we hebben genoten van het land, de prachtige natuur, de cultuur en van de bezoeken die we mochten brengen aan de voor ons bekende Nederlanders (J) die in dit land werkzaam zijn.

Toch blijft het ons iedere keer weer verbazen dat mensen in zulke erbarmelijke omstandigheden leven. Ook als je het met je ogen ziet, kan je jezelf het eigenlijk nog niet voorstellen, hoe het is om in deze omstandigheden te moeten leven. En dat dag in, dag uit. Wonen in een piepklein van klei gebakken stenen huisje waarbij als je je hoofd stoot, het gruis naar beneden komt, zonder elektriciteit, zonder daglicht, stromend water, laat staan een wasmachine, gasfornuis, etc. Daarbij misschien niet wetend of je de volgende dag weer te eten hebt, je huis niet instort door de regen en  of jij of je  familie degene bent/zijn die dit keer de hongerperiode niet overleven.

In de weken dat wij er waren was het best koud, dan hadden wij het voorrecht om in een mooi appartement te mogen verblijven.  Heel vaak konden we ’s avonds heerlijk warm douchen voordat we ons bed indoken. Maar je weet dan ook dat het overgrote deel van de mensen in het land waar je mag zijn, waarschijnlijk rillend van de kou op hun matje op de grond liggen. Het contrast is groot, we zien de armoede, we proberen het in te leven, maar het beleven is toch iets anders…

We kijken, aanschouwen en zelfs al zouden we een jaar precies als een Malawiaan gaan leven, het is per definitie anders, want wij hebben altijd de keuze om weer terug te gaan. Voor hen is dit uitzichtloos. Een niet gekozen huwelijk met de armoede tot de dood je ervan scheidt..

Wat is het dan fijn dat er hulpverlening mag zijn in deze landen, die mensen kunnen en willen helpen. En zeker, soms kan het lijken of het een druppel op een gloeiende plaat is… Maar toch voor de ene wel net het verschil. Zoals voor het nieuwste kindje in het sponsorprogramma. De moeder kwam er mee toen wij er waren, ze had al een paar weken geen borstvoeding meer voor het kindje en gaf het nu suikerwater, maar daar kan een kindje niet van leven! Wat mooi dat For a Change dan een oplossing kan bieden, door ervoor te zorgen dat dit kindje flesvoeding kan krijgen. Het maakt voor dit kind wel het verschil! Later kregen we een berichtje dat het nu als kool groeit. Wat een zegen!

Deze blog mag niet te lang worden… voor de mensen die nog meer willen lezen over Malawi, het boek: “Binnen is het donker, buiten is het licht”, verwoordt op bijzonder knappe wijze de armoede die er in Malawi is, zeer de moeite waard! De persoon die het heeft geschreven, heeft het niet alleen gezien, maar ook een heel klein beetje beleefd….